"Książki mają duszę"

Po dłuższej przerwie wróciłam na ulice Barcelony Carlosa Ruiza Zafona w książce "Gra Anioła" - drugiej części cyklu Cmentarz Zapomnianych Książek. Znowu wkraczamy do księgarni Sempere&Synowie, tym razem dwa pokolenia wcześniej. Młody David Martin jest tam bowiem częstym gościem. Tylko książki dają mu schronienie. Nic więc dziwnego, że pisanie jest dla niego ucieczką od rzeczywistości. Dzięki znajomości z pewnym szanowanym pisarzem, Pedro Vidalem, Davidowi udaje się przekonać wydawcę la Voz de la Indutstria do wydania swojego pierwszego tekstu, powoli zdobywając sławę i interesując sobą coraz więcej osób, co może okazać się mieć fatalne skutki.

Ponownie jestem zachwycona. "Gra Anioła" chwyta czytelnika w sidła, zamykając go w zaułkach tajemniczej Barcelony wśród książek dobrych i złych, balansując na granicy zdrowego rozumu i obłędu. Zafon zawodowo maluje słowami, tworząc niepowtarzalny klimat. Brakowało mi jednak malowania samej Barcelony, jak to było w "Cieniu Wiatru". Najgorsza z książek tego Hiszpana, jaką czytałam, ale mimo to niewątpliwe arcydzieło.
9/10

Iluzoryczne szczęście

Bohaterowie książki "Światło między oceanami" M.L.Stedman doskonale wiedzą, jak wygląda życie w świecie złudzeń.
Po wojnie Tom wraca do swojego kraju, Australii. Znajduje pracę jako latarnik na wyspie Janus Rock. Przed wyjazdem do nowego miejsca pracy, przebywa w Point Partageuse. Ten krótki pobyt wystarcza, by znaleźć miłość swego życia, Isabel. Jednak los jest brutalny i "niczym wytrawny szuler wyciągnął z rękawa kolejnego asa"... i kolejnego... i kolejnego...
Jest to historia przepełniona prawdziwą miłością, dramatem rodzin, trudach związanych z wojną, powrotem do normalności, ponoszeniem konsekwencji za własne czyny. Miliony uczuć przelewają się na czytelnika z każdą następną stroną.
Zdecydowanie polecam!

10/10

okładka